Kanunname-i Al-i Osman

Цитата:
Kanunname-i Osmani veya Kanun-ı Kadim olarak da bilinmektedir. Osmanlı Devleti'nde cezalandırma, yönetim ve maliye alanlarında şer'i hukuka uygun olmak koşuluyla padişahın koyduğu yasadır.

Kanunları geniş bir şekilde inceleyen Osmanlı hukukçuları, kavanin-i şeriyeyle (dinsel yasalar) kavanin-i örfiyeyi (töresel yasalar) birbirinden ayırmışlardır. Kamu ve özel hukuku ilgilendiren töresel kaynaklı yasaların en önemli örnekleri Fatih Kanunamesi ve Sultan Süleyman Kanunnamesi'dir. Bu düzenlemeler hükümdarın mutlak töresel yetkilerinden kaynaklanan hükümleri içerdikleri için, yasayı çıkaran hükümdarın adıyla anılmıştır.

Fatih Kanunnamesi'nden sonra Sultan II. Bayezid döneminde (1481-1512) şer-i vergilendirme ilkeleri ile tımar işlemlerinin yasallaştırıldığı Kanunname-i Sultani Ber Muceb-i Örf-i Osmani adlı kapsamlı bir yasa derlemeleri yapıldı. Kanuni Sultan Süleyman döneminde ise kanunname çalışmaları kapsamlı ve sistemli bir hale getirildi. Böylece Divan-ı Hümayun'un ve eyaletlerin yürürlükte olan sistemlerinde ayrıntılı düzenlemeler yapıldı. Bu düzenlemeler, Tımarlı sipahilerin hak ve sorumluluklarından pazar düzenine, kılık kıyafet zorunluluklarına kadar bir çok alandaki değişiklikleri kapsıyordu. Yeni fethedilen ülkeler ve bölgeler için de o bölgeye ait yeni kanunnameler hazırlanıyordu. Bölge kanunnameleri birbirinde oldukça farklıydı. Bu nedenle ükle içinde yer değiştiren yükümlü, yerleştiği yerin kanunnamesinin yükümlülüğüne girer, eski yükümlülüğünden kurtulurdu. Ayrıca Müslümanlar ve gayri müslimler için de kanunnamelerde farklı düzenlemeler vardı.

17. yüzyılda Osmanlı Kanunnameleriyle ilgili ilk önemli çalışma Hazerfen Hüseyin Efendi tarafından hazırlanan Osmanlı kanunnamelerinin özet ve yorumlarının yer aldığı Telhisü'l-Beyan fi Kananin-i Al-i Osman'dır.

"Kanunname-i Osman or Kanun-i Kadim. It is the law declared by the sultan to organise the judicial, economical and administrative systems of the empire. It was based on the canonical laws of Islam.

The Ottoman jurists examined the laws widely and divided the canonical laws (Kavanini Seriye) and the social laws (Kavanini Orfiye). Fatih Kanunnamesi and Sultan Suleyman Kanunnamesi were the best examples; revealing the division between the public and private laws based on the traditions.

After Fatih Kanunnamesi (Laws of Sultan Mehmed II), an extend law collection named as Kanunname-i Sultani Ber Muceb-i Orfi Osmani in which canonical taxation rules and the procedures of Timar (tax) were legalised was imposed by Sultan Bayezid II (1418-1512). However, Sultan Suleyman the Magnificent imposed more comprehensive and more organised regulations. Thus, an extensive regulation was arranged in the valid system of Divan-i Humayun and provinces. These regulations involved changes from the field of right and responsibility of Timarli Sipahis (cavalry) to the obligation of external appearances. New regulations were prepared at the newly conquered lands and regions. The regional regulations were so different from each other. For this reason a migrated person changing his place in the country was liable for the regional regulations and freed from the old ones. In addition, there were different regulations for the Muslims and the non-Muslims.

In the 17th century the first important study about the Ottoman Laws was made by Hazerfen Huseyin Efendi and called as Telhisul Beyan fi Kananini Ali Osman in which there were summaries and interpretations of the Ottoman Laws

<img src="http://photoload.ru/data/8b/10/fb/8b10fb2500b78405139c4b8f13473903_pv.jpg" alt="Image"/>

Поделитесь записью в соцсетях с помощью кнопок: